Blog 11, januari 2022 – De term ‘Het laatste avondmaal’ hoort natuurlijk bij het eeuwenoude verhaal uit de Bijbel. Of bij het wereldberoemde fresco van Leonardo da Vinci over deze laatste maaltijd die Jezus voor zijn dood deelde met zijn discipelen. Maar ik leende de term ook voor een nieuw concept dat ik de afgelopen jaren in de stervensbegeleiding heb uitgewerkt. 

Dit ‘laatste avondmaal 2.0’ wordt ook uitgevoerd in Hospice Egmond. Wanneer onze gast eraan toe is, zorgen wij ervoor dat er nog één keer samen getafeld kan worden met dierbaren. Het gaat niet om wat je eet of dat je nog eet, het gaat om een onvergetelijk moment van liefde en betrokkenheid.

Op dit moment werken we met een club van vrijwilligers aan een magazine met werkboek over hoe zoiets goed te organiseren. Zo kan iedereen die dat wil dit ook tot een succes maken in een situatie die eindig is. Individuele verhalen illustreren en inspireren het geheel.

Zo wist Chrisje al toen ze 7 was dat ze niet lang meer te leven had. Zij wilde nog zo graag trouwen met haar vriendje en dat samen met anderen vieren. Iedereen werkte eraan mee om haar droom in vervulling te laten gaan. Zo speelde zich in Heemstede een ‘bruiloft’ af tussen een stralend 7-jarig meisje in een lange witte jurk met een bloemenkrans met sluier op het hoofd en haar dappere vriendje. 

En dan Pieter, die vanaf zijn 32ste moest wachten op een donorhart; hij leefde daar nog 15 mooie jaren mee, maar realiseerde zich zijn eindigheid. Ook Broeder Erik van de Abdij van Egmond komt aan het woord. 

Tim Hofman van het programma “Over mijn lijk” vertelt hoe aangrijpend en intens het is om jonge mensen te volgen die midden in het leven staan en hoe zij Leven met een hoofdletter naar het afscheid dat in zicht is. Zo heeft het magazine zich als vanzelf gevuld met een rijkdom aan momenten die tonen hoeveel veiligheid en vertrouwen het geeft om in contact te blijven met elkaar, wetend dat onze eerste natuurlijke reactie is de dood uit de weg te gaan.

Ook in ons hospice zetten we alles op alles om een vertrouwende omgeving voor onze gasten te creëren, want het is moeilijk voor familie om een dierbare te moeten missen, maar hoe is het voor onze gasten zelf?  Die gaan alleen het leven verlaten. Als ze dat wensen kunnen we hen steunen door nog één keer in goede en rustgevende omstandigheden samen met dierbaren terug te blikken en zich voor te bereiden op de reis naar onwetenheid. Hoe onze vrijwilligers dat doen en beleven komt aan de orde in het magazine. Het bijbehorende werkboek geeft praktische tips. Het is immers best lastig een uitnodiging te sturen voor een etentje waarbij iedereen weet dat de hoofdpersoon zal sterven. Maar het kan. Onze ervaring is dat het ’t leven lichter maakt en het sterven minder moeilijk. 

Zo maakt ons hospice een onvergetelijke plek met herinneringen voor velen. De moeite waard om het met anderen te delen. Op naar een mooi en onvergetelijk moment voor wie daar ook in de laatste fase van het leven aan toe is.