Blog 9, november 2021 – De vraag kwam bij onze PR-commissie binnen. Of iemand in de Ruïnekerk in Bergen tijdens de eerstvolgendekerkdienst iets zou willen vertellen over ons hospice. De zeven werken van barmhartigheid waren de afgelopen weken het thema van preek, gebed en collecte. Na onder andere ‘de hongerigen spijzen’ (collectedoel Voedselbank) en ‘de naakten kleden’ (collectedoel Kledingbank) was nu de beurt aan ‘de doden begraven’ (collectedoel Hospice).

‘Helaas’ had ik tijd. Eerlijk gezegd wilde ik liever iets anders doen op mijn vrije zondagochtend. Maar natuurlijk ging ik. Ik belde mijn vader (93 jaar en topfit): of hij mee wilde naar de mis in Bergen. Hij, opgegroeid in Bergen en een praktiserende rooms-katholieke kerkganger, tikte me op de vingers. In de protestantse Ruïnekerk kon het niet om een Mis, maar om een Dienst gaan. Maar hij ging graag mee. Verheugd dus samen op pad naar deze dienst waarin ook de overledenen van dit kerkelijk jaar zouden worden herdacht. 

We werden ontvangen in een prachtig mooi kerkje. 

Geen Jezus, geen kruis, geen Maria en kaarsjes, geen glas in lood zoals ik gewend was uit mijn jonge jaren in de RK Kerk. Maar wel een plek waar het geloof centraal staat. (Dat zal niet iedereen aanspreken, maar ons leven is doorspekt met religie, zowel in positieve als in negatieve zin.)  

Deze ochtend was bijzonder positief. Samen de doden gedenken en steun vinden in de mystiek van het geloof is een kostbaar goed voor velen. Overigens was de nieuwe tijd ook in dit kerkje binnengetreden: naast de preekstoel hing een groot scherm met een life-stream naar de lokale tv-zender. Men kon via een app doorgeven voor wie men een kaarsje wilde opsteken. 

En daar kwam ook groot een foto van het hospice in beeld. De predikant wist er enthousiast over te vertellen. Vervolgens kreeg ik 1,5 minuut tijd om vooral de warme liefdevolle aandacht van de vrijwilligers te belichten. Het helpen van onze gasten en familie geeft een veilige bedding om samen het laatste stukje leven te beleven. Een barmhartige taak!

Terug op mijn plaats pakte mijn vader mijn hand. Nu kwam de collecte. Die zou deze zondag dus besteed worden aan Hospice Egmond; daarvoor had mijn vader speciaal cash geld meegenomen. Helaas, niet te gebruiken! In het kerkboekje was een QR- code verstopt voor de collecte. De prachtige collectie stokken met zak bleven nostalgisch aan de muur hangen. Mijn vader begreep er niets van, maar ik kon gelukkig met die QR toch doneren.

Deze ochtend eindigde met een kaarsje voor Hans Boogaard, onze eerste gast, die zo graag wat langer bij ons was gebleven. Natuurlijk was er ook een kaarsje voor alle andere gasten die ons voorgingen naar het licht.

Wat was ik blij dat ik samen met mijn vader naar Bergen was gekomen, waar hij als 4-jarig jongetje speelde op het kerkplein en waar hij nu zijn dochter zag stralen achter de katheder van de Ruïnekerk. De protestantse gemeente Bergen dank ik voor de bestemming van de collecte. We willen er graag een muziektherapeut voor inschakelen om met onze gasten te zingen.