Dilemma’s

Blog 21, 30 november 2022

Het was half oktober, ik begon aan deze blog met onze gast Robin.
‘Dilemma’s’ moest het heten, want hij had er wel een aantal gehad in zijn leven. 

Robin is 82, maar dat zou je hem niet geven. Hij was fit, dol op sporten en goed getraind. Toch werd zijn leven stopgezet. Longkanker kwam hem uitdagen en al snel werd duidelijk dat Robin deze wedstrijd niet ging winnen. Hij was er boos over. Het vertrouwen dat hij had in zijn lichaam was hem ontnomen. 

Onze gesprekken gingen over zijn leven, de keuzes die hij had gemaakt en hoe hij het anders en misschien wel beter had kunnen doen. Een van zijn dilemma’s was ‘Hoor je daar bij de mensen die je hebt benadeeld op terug te komen of juist niet? Wat richt je aan? Komt het de ander ten goede of doe je dit alleen voor jezelf?’

Ik zie het regelmatig dat mensen het leven doorlopen en zich aan het einde daarvan pas gaan realiseren wat ze hebben laten liggen. Altijd in de veronderstelling dat er nog tijd genoeg is. Robin zag dat nu ook en wilde ruzies herstellen en misverstanden uit de wereld helpen. Zijn laatste wens was: praten, elkaar respecteren, verbinden. Maar of dit nog mogelijk was? Hij wilde zijn vroegere gezin weer bij elkaar brengen, maar er was te veel gebeurd dacht hij. Hij keek me vaker hopeloos aan en zei: ik wil maar één ding zeggen: ‘Hou elkaar vast’ als ik er niet meer ben.’ In tranen herhaalde hij ‘Hou elkaar alsjeblieft vast’.

Het werd half november. Toen leek mijn eigen leven stopgezet. Mijn vader belde dat mijn moeder niet meer wakker was geworden die ochtend en op sterven lag. 

Ze was dementerend en gevallen eerder die week. Uren, dagen zat ik aan haar bed, van de ochtend tot in de avond.  Ik dacht veel aan mijn werk in het hospice en belde mijn collega Nathalie met mijn dilemma’s. ‘Is het nou de bedoeling dat ik 14 uur per dag waak? Ik kan toch niet komen werken? Hoe doen wij dat ook alweer?’ Katheter of niet? Wisselligging of niet? Alles werd blanco in mijn hoofd.  De wedstrijd was in mijn ogen niet verloren want met liefde bleef ik samen met mijn familie bij mijn moeder tot ze na vijf dagen haar nieuwe reis kon aanvaarden. Haar man, drie kinderen, tien kleinkinderen en acht achterkleinkinderen hielden haar vast.

In de weken dat ik afwezig was verloor ook Robin het leven. Ik realiseer me meer dan ooit dat het hard werken is om alle dilemma’s die het leven geeft met flexibiliteit en respect te doorstaan.

Robin was dapper vertelde collega Nathalie mij. Hij had zijn gebroken gezin bij zich laten komen. Een samenzijn, mooi of niet, moeilijk maar eerlijk, voordat het leven hem werd ontnomen. Hij zal het zeker gezegd hebben: ‘Alsjeblieft, hou elkaar vast als ik er niet meer ben.’

Met zijn geloof in een nieuwe bestemming na de dood stond de hemelpoort ongetwijfeld wagenwijd voor hem open.

Els Rosenmöller,
coördinator Hospice Egmond
30 november 2022

H0sp1c3Dilemma’s

1 comment

Join the conversation
  • Everdine van der Mark - december 3, 2022 reply

    Els ik wens je ongelofelijk veel sterkte,met dit grote verdriet
    Je kan maar op een plaats zijn,daar kom je achter,nu terwijl je ook bij Robin wilde zijn
    Nogmaals sterkte groetjes Everdine

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *