Full house

Blog 14, 30 april 2022 – Een huis vol gasten uit de Egmonden. Onze vier bedden allemaal bezet, het is dus druk en bedrijvig: ‘Full house’.

Het doet me denken aan een spelletje poker. Maar hier in huis wordt niet gegokt. Hier spelen we op zeker, alles uit de kast voor verlichting van ongemakken als die er zijn. De verpleging richt zich op het medische stuk en dat doen ze goed! Betrokken en kundig kunnen ze horen wat de gast het liefst zelf wil. Niet pushen maar adviseren, de mening van de gast als leidraad.  Bijstaan, niet overnemen en waar nodig daadkrachtig gaan voor comfort voor iedereen. 

Het leven wordt nu dus door vier gasten bij ons geleefd. Voor hen best een gok om de vertrouwde omgeving los te laten en voor het laatste stukje leven alles uit handen te geven aan mensen, professionals weliswaar, die men niet kent. Dat is even wennen maar is zeker de gok waard.  Zoveel onzekerheid over hoe de weg naar het einde zal verlopen wordt uit handen genomen door kwaliteit van zorg en warme armen van verpleegkundigen en vrijwilligers. 

Onze gast van kamer 3 schilderde zelf doeken; hij bracht er een aantal mee. Al snel stond er een vrijwilliger op de ladder om een ophangsysteem in zijn kamer te bevestigingen.  Onze gast op kamer 1 luistert graag naar klassieke muziek en houdt van stilte, dus daar is rust en een afwachtende houding. Mijnheer van kamer 2 leest graag de krant en komt gezellig ontbijten en koffiedrinken in de huiskamer en is altijd in voor een geintje. Mevrouw van kamer 4 geniet van al haar bezoek, een kamer vól bloemen en van de zelfgemaakte soep van haar zoon; we eten er allemaal van mee. 

Later, als ik naar huis wil gaan, zit iedereen samen aan tafel.  Ik blijf nog even, het eten ziet er heerlijk uit, de gezelligheid aan tafel is verrijkend; werkelijk ‘Full House’. Als ik dan toch wil vertrekken staat er een goddelijk toetje op tafel. Prachtig versierd met bloem en munt. Dat het leven hier gewoon door gaat kan een relativerende werking hebben maar de ogenschijnlijk kleine verrassinkjes keer op keer maken dat onze gasten uit de Egmonden zich soms op vakantie voelen. 

Wil je ’s middags warm eten? Geen probleem, wil je vis op vrijdag? Doen we! Wil je dat onze vrijwillige kapster komt? Komt voor elkaar. Zin in een handmassage? Natuurlijk kan dat. Wil je met rust gelaten worden? Dan doen wij de deur dicht.

Maar altijd staat onze eigen deur wagenwijd open want er komt een moment dat een gast verzwakt en het leven langzaam vraagt om inkeer.  Op dat moment valt er niets te wikken of te wegen en is er niets te gokken, op dat moment neemt het leven of misschien wel de dood de regie in handen. Op dat magische moment in ons bestaan, waar we zo goed als geen zeggenschap over hebben, zal de natuur ons de weg helpen gaan. Wij helpen mee en staan bij, wij houden vast en laten los, wij omarmen en maken ruimte, we geven vertrouwen, want dat is wat we doen. En dan zien we zachtheid, overgave en een laatste adem.

Els Rosenmöller,
coördinator Hospice Egmond
30 april 2022

H0sp1c3Full house

3 comments

Join the conversation
  • Janny Olling - mei 1, 2022 reply

    Mooi Els !
    Vooral na mijn ‘ eerste ‘ dienst dat er iemand die ik had meegemaakt was overleden . En wat mooi hoe dat ging . Een prachtig en warm afscheid . Ik was en ben er door geroerd .
    En ik vind het fijn dat ik een klein deeltje ben van het vrijwilligers team !

  • Joosten - mei 2, 2022 reply

    Prachtig geschreven Els het is helemaal zo als het daar is een mooie veilige plek voor allen bewoners en hun families bedankt groeten Joost de waard

  • Anke van den Bosch - mei 18, 2022 reply

    Met veel belangstelling blog 14 gelezen met een klei stukje herkenning. Ik erg nieuwsgierig naar de volgende blog.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *